Mag ik me alleen maar uiten vanuit mijn eigen referentiekader? Die gekozen vraag kreeg als toelichting ’t verhaal van een incident waarbij een witte kunstenaar het verwijt krijgt een kunstwerk te maken over leed van zwarte mensen. Je kunt als witte man dit leed niet invoelen, dan moet je er ook geen kunstwerk over maken. Natuurlijk wordt het onderwerp breder getrokken met voorbeelden als ‘kun je over kinderopvoeding praten als je zelf geen kinderen hebt?’ of ‘over het leed in concentratiekampen praten als je er niet gezeten hebt?’ Mag ik me ergens mee bemoeien als ik er géén verstand van heb of geen ervaring? ‘Schoenmaker blijf je bij je leest’ merkte iemand op en vermeldde dat dit al een heel oud spreekwoord is.
Onmiddellijk werd ook de vrijheid van meningsuiting ingebracht…’je wilt je uiten en je hebt er toch het recht toe?’ Maar moet je alles doen waar je recht op hebt, was de reactie? Als je je wilt uiten over een onderwerp waar je geen verstand van kunt hebben, dan is de manier waarop je aandacht vraagt en formuleert van groot belang. Bij een gevoelig onderwerp ‘trigger’ je de bij dit onderwerp emotioneel betrokken personen. Nagaan waarom de ander zo aangesproken wordt, is een vereiste. Je moet je ook inleven in die persoon (personen) dus empathie is (zoals altijd) een belangrijke kwaliteit.
Maar moet je uitsluitend ervaring hebben om je te mogen uiten? (Theoretische) kennis is toch ook een reden om een opvatting te hebben over een onderwerp, een hele goede zelfs. En kennis kun je op vele manieren verwerven. Daarbij levert deelname aan een gesprek over een onderwerp, waar je geen verstand van hebt, ook weer kennis op.
De weerstand komt natuurlijk ergens uit voort, uit een zeer emotionele betrokkenheid. Daar moet je respect voor tonen, je inleven in het referentiekader van die ander(-en). Maar soms ben je je niet bewust van het feit dat je kwetst. Onwetendheid is wel vaker een reden voor misverstanden. Het kan ook louter een botsing van opvattingen zijn. Iemand heeft zich in een opvatting ‘ingegraven’ en wenst een andere benadering niet te accepteren.
Opgemerkt wordt, dat sommige groeperingen zich onderwerpen, leed, toe-eigenen. Slavernij is zo’n voorbeeld. Kan dat na zoveel generaties later nog steeds en uitsluitend aan een afkomst worden gekoppeld en zodanig dat witte mensen er zich niet mee mogen bemoeien? Maar het is wel goed om je bescheiden op te stellen als je niet direct bij een emotioneel beladen onderwerp bent betrokken, zo was de conclusie van de bijeenkomst. En…blijf sowieso dicht bij jezelf!
Moderator: Philippe Deleu
Aantal aanwezigen: 17
Ingebrachte onderwerpen: Is er een ziel? Wat is de mens? Wat is de waarheid? Wat is intuïtie? Mag ik me alleen maar uiten vanuit mijn eigen referentiekader? Hoe blijf ik autonoom? Wat is werkelijkheid? Bestaat buitenzintuiglijke waarneming?